Veel gedichten van Willem Wilmink (1936-2003) genieten een bijna anonieme bekendheid; het is alsof ze er altijd geweest zijn. Maar om dit vanzelfsprekende effect te bereiken, is een kunstenaarschap vereist dat maar aan zeer weinigen is gegeven. Ter gelegenheid van Wilminks zestigste verjaardag maakte Jean Pierre Rawie een even sprekende als eigenzinnige keuze uit Wilminks omvangrijke oeuvre. Na Wilminks overlijden voegde Rawie enkele gedichten uit later werk toe. Toch is Ik had als kind een huis en haard is essentie gebleven wat zij was: een poging zo veel mogelijk aspecten van Wilminks dichterschap te belichten.
