In Ik raak alles kwijt schetst Marianne Asman een ontroerend portret van haar vader, bij wie na een moeizame zoektocht door de zorg frontotemporale dementie wordt vastgesteld. Vanaf de diagnose tot aan haar vaders dood begeleidt ze hem liefdevol. Ze volgt zijn ziekteproces op de voet en probeert, wanneer hij afhankelijk van de omgeving wordt, hulp te krijgen. Ze krijgt te maken met de 'eilandjesmentaliteit' in de gezondheidszorg en ziet de familieverhoudingen scherp bevestigd. Uiteindelijk staat ze, samen met haar moeder, alleen aan het bed van haar vader. Openhartig vertelt ze over haar ervaringen en de uitputtingsslag als mantelzorger - hoe kun je staande blijven in de zorgrelatie? - en biedt daarmee medemantelzorgers een steun in de rug. Tegelijkertijd reikt ze informatie aan over het ziekteproces en het verloop ervan, de soort dementie, het omgaan met gedragsproblemen en geheugenstoornissen, en de rol van de professionals, zorgaanbieders en beleidsmakers. Een indringend verhaal,
