Kurt Heimbucher kende het leed niet alleen maar van horen zeggen, maar ook uit eigen ervaring. Onder moeilijke omstandigheden bleef hij toch een dankbaar en ook humoristisch christen. Wat hij mensen die om een geliefde rouwen te zeggen heeft, is niet oppervlakkig. Hij gaat mee in de diepte van de pijn, en plaatst het verdriet en het leed in het hoopvolle perspectief van het geloof en biedt daardoor echte troost.