‘Zondag, 20 maart 1988. Ik volg mijn moeder op de keldertrap naar beneden. Mijn rechterhand omklemt het pistool onder mijn rok. Ze moet eraan. Ik voel niets, ik voer uit. Het is een goed schot, loodrecht in de nek. Even blijft ze nog rechtop staan. Dan dondert ze naar beneden, onder aan de trap blijft ze gorgelend liggen. Was dit eens mijn moederschoot, mijn geborgenheid? Vader, mijn dominee, die beneden staat, knikt goedkeurend en ritst haar keel open. Wat volgt is een roes van herkenbare handelingen. Het uitbenen, versnijden en oplossen van de overschotten, we deden het al zo vaak. Hij is nu van mij, alleen van mij. Mijn Vader, ik haat Hem, maar wat houd ik van Hem!’ Voor dit spannend verhaal heeft Jeroen Wils zich gebaseerd op het dossier van Pandy, hij heeft de dagboeken van Andras Pandy kunnen inkijken en op basis van al deze gegevens een thriller geschreven. Het gedeelte fictie in het verhaal zijn de dialogen en de psychologie. Alle feitelijkheden in het boek zijn
