endrik van Veldeke wordt algemeen beschouwd als de eerste Nederlandse schrijver. Toch leeft zijn herinnering vooral in Limburg, waar hij zowel in Hasselt als in Maastricht een monument kreeg. Aangezien veel van zijn werk in Duitse handschriften is bewaard bleef, werd hij zowel in de Duitse als de Nederlandse literatuurgeschiedenis ingelijfd. Recent onderzoek wijst uit dat deze discussies onterecht van moderne landsgrenzen uitgaan en dat Veldeke in zijn werken met een zo groot mogelijke oostelijke verspreiding rekening hield. Bovendien functioneerde hij binnen een literair netwerk dat rond het hof van keizer Frederik Barbarossa en diens zoon Hendrik VI cirkelde. Veldeke was een Limburger met wat we thans een brede Europese blik zouden noemen. Als schakelfiguur tussen de Romaanse en Germaanse cultuur werd hij bovendien de pionier van de Duitse hoofse literatuur, algemeen geprezen door de generaties na hem. Hij is een schitterend product van de culturele hoogconjunctuur die nu wordt
