Liesbeth Ulijn kiest in haar gedichten concrete invalshoeken om het leven van commentaar te voorzien. Het genieten van de natuur, van kunst en van mensen geeft glans aan het leven. Ze laat ook de worsteling zien met verdriet en rouw, die onontkoombaar en levenslang kunnen zijn. Ze vraagt zich als dichter af, wat je kunt overbrengen met poëzie en wat niet. Vast staat voor haar dat verbeelding en spelen met taal het leven kleurrijker maken. Op tijd buiten spelen ook. Sinds Liesbeth Ulijn in 1997 met haar eerste vijf gedichten ooit tweede werd bij de zomereditie van de Nijmeegse Literatuurprijs voor poëzie, houdt ze zich bezig met het schrijven van gedichten. In 2007 debuteerde ze met de windhapper (uitgeverij Kontrast). In 2013 verscheen bij Roelants onder de boom die er voor is, met tekeningen van beeldend kunstenaar Frans Drummen. Ulijn heeft ook poëzie geschreven bij werk van beeldend kunstenaars. Jarenlang was ze redactielid van het literaire tijdschrift poëziepuntgl en ze is
