Ieder kind kent de angst voor het donker, de schaduwen op het behang, de rare geluidjes in de stille nacht. In dit boek gaat een liefhebbende vader samen met zijn zoon in het pikkedonker monsters en nachtgeluiden te lijf. Jeroen is een vrolijk kikkertje. Maar 's avonds als bedtijd nadert wordt hij stil. Als hij in bed gestopt wordt klampt hij zich vast aan zijn verhaaltjes voorlezende vader, en aan zijn knuffelende moeder. Hij hoort rare geluiden en ziet angstaanjagende monsters. Totdat hij zijn vader zover krijgt dat ze op onderzoek uitgaan: "Krits krats piep plats," horen ze in de stille nacht. Een mol graaft zijn hol: Krits krats! Een nachtvogeltje fluit: Piep! Een zilveren vis springt op, en valt weer in het water: Plats! Jeroen kijkt naar de donkere nacht en zucht. "Weet je, papa, ik geloof dat ik niet meer bang ben in het donker..."
