In het vertrek heeft zeven jaar op zich laten wachten. Een kloeke bundel met vier afdelingen. Elf ruwe café-gedichten, waar men 'zijn dagen telt maar niet zijn glazen', geschreven in een ruwe stijl. Achttien gedichten die zo eenvoudig zijn dat je ze goed moet lezen om ze te begrijpen, tekeningen eigenlijk die, over elkaar gelegd, een dode vader terugroepen die was ontglipt. Zes balades (en nog een kleintje) in de vorm van telefoongesprekken, bijvoorbeeld de 'Ballade van mijn moeder die mij opbelt om te vragen of het bij ons ook zulk slecht weer is'. En tenslotte negen liefdesgedichten, over terugkeer en vertrek. 'Ze draagt zichzelf de trap op ze komt thuis'.
