Nooit in het ziekenhuis gelegen? Nee? Dat komt dan nog wel! Ik weet dat zo goed omdat ik 77 jaren niet in een ziekenhuis heb gelegen. Maar toen was ik opeens de klos. Wie doet me wat, dacht ik nog, van een beetje buikpijn ga je niet de pijp uit. Onnozele hals, die ik was. Aan de balie krijg je een ponskaartje en dan ben je plotseling een nummer. In een mum van tijd sta je in je hemd. En mocht je na de oepratie ontwaken, dan ben je helemaal in de aap gelogeerd. Na een dag of wat leidt een blonde fee je naar de badkamer, en daar blijft niets meer over van je glorie. Even uw bips wassen, zingt een zilveren stem. Vernedering ten top. In bed had ik een bloknote naast me liggen. Af en toe maakte ik aantekeningen. Wat doet u toch? vroeg de ene fee na de andere. Ik ga straks een boek schrijven over jullie...Dus wee je gebeente als je niet goed voor me zorgt. Je komt er met naam en toenaam in te staan. En hier is dat gekke boekje dan. Lees van mijn vreugde en verdriet, van mijn diepe bewonderin
