En op dat ogenblik, voor dit oeroud, met mos begroeid megalithisch monument, kreeg hij een vaag gevoel van wat hier allemaal achter zat. Plotseling, alsof hij verder ieder belem-merend nadenken vóór wilde zijn, viste Stan het oranje bolletje uit zijn zak en slikte het snel door. Eerst was er de opkomende paniek, het besef van de onomkeerbaarheid van zijn impulsieve daad. En als er eens iets met mij gebeurde? Maar gaandeweg begon het wriemelen, en alles, zelfs de massieve menhir waartegen hij leunde, leek tot leven te komen. Verbaasd wendde hij zijn blik naar omlaag: vanuit zijn maagstreek begonnen godbetert kolkende vlammen naar buiten te spatten. En toen hij weer opkeek en zijn ogen over de uitgestrekte deinende heide liet dwalen, was het alsof het landschap echt golfde als een blije en speelse turkooizen zee en hij voor de allereerste keer de wereld zag... Langs zijn huidporiën drong vrijelijk het tot leven gekomen residu binnen van de gewijde handelingen die eertijds op deze
