Met Inheems Benadert Astrid Verhoef het Nederlandse landschap op zowel fotografische als poëtische wijze. Daarbij wijst zij niet alleen op de uiterlijke schoonheden, maar ook op de innerlijke. Verhoef ervaart een zeer persoonlijke band met het landschap, waarbij de natuur niet louter als abstract begrip fungeert, maar als leermeester, goede vriend, partner en moeder.
