Shirin Ebadi groeide op in een onconventionele familie in een traditionele samenleving van Iran. Haar ouders moedigden haar aan rechten te gaan studeren. Gedurende het laatste decennium van het bewind van de sjah, wordt Ebadi de eerste vrouwelijke rechter van Iran. Maar de Islamitische revolutie van 1979 maakt abrupt een einde aan haar carrière. Jarenlang wijdt Shirin Ebadi zich aan haar gezin, tot ze in 1992 de mogelijkheid krijgt om een praktijk als advocaat op te zetten. Haar werk staat volledig in het teken van vrouwen- en mensenrechten. Veelvuldig bedreigingen en een korte gevangenisstraf weerhouden haar er niet van de strijd voor rechtvaardigheid voort te zetten, wat haar in 2003 de nobelprijs voor de Vrede oplevert.
