De klipdas smeekt iedere avond weer de zon om toch niet onder te gaan en wordt ongelooflijk boos als de zon nóóit eens aan zijn smeekbeden wil voldoen. Het nijlpaard en de neushoorn komen elkaar op een smal bospad tegen en kunnen niet langs elkaar heen. 'We zouden boos kunnen worden,' zei het nijlpaard. 'Dat zou kunnen,' zei de neushoorn. 'Heb jij soms trek in wat zoet gras?' vroeg het nijlpaard. Zo ontstaat er op dat smalle pad spontaan een heel genoeglijk feestje. Er wordt zelfs gedanst. Geen van tweeën denkt er ook maar over om een stap opzij te doen. Hoeft ook niet. Het nijlpaard en de neushoorn keren uiteindelijk geheel tevreden en vrolijk neuriënd weer naar huis.Niemand begrijpt de nacht. Iedereen slaapt maar en de nacht zou ook wel eens willen? eh, nu ja, dansen bijvoorbeeld. Hij stampvoet en tiert alle dieren wakker, en staat dan met zijn mond vol tanden. De lucht werd al rood en de nacht greep zijn duisternis, verfrommelde hem en smeet hem weg?Ach, uiteindelijk valt het
