Wiisheid komt mei de jierren. Mar ferjitachtigens giet har foar. En dêrom dogge wy der alles oan om skerp te bliuwen, fan harsengymnastyk oant fitaminepreparaat. Mar hat soks sin? Douwe Draaisma nimt it op foar it âlde ûnthâld. Mei each foar it lytse, stelt er klisjee’s oer it brein yn ’e kiif en fertelt er in oar ferhaal oer de dingen dy’t foarby gean. Oer it geheugen dat net te gripen is, de merk fan it grutte ferjitten en oer heimwee nei in weareld dy’t allinne noch yn oantinkens bestiet. Mar ek oer de nychheid dat je ynienen fan alles samar wer te binnen sjit, lykas by it reminisinsje-effekt dat makket dat herinneringen oan ’e jongereintiid faak mei nije kracht weromkomme. It heimweefabryk makket dúdlik dat de tiid net allinne wat docht mei ús ûnthâld, ús ûnthâld docht ek wat mei de tiid.
