De nacht was een zomernacht. Wij waren twee meisjes van veertien. We waren nog warm van het tennissen maar geurden naar appelshampoo. We giechelden. De auto reed voorbij. Hij reed naar het einde van de straat, draaide om de rotonde, kwam terug. We giechelden. Om wat Tine had gedaan. Om Stef die bij het opslaan zijn eigen knie had geraakt en oehoe-end op één been had rondgehinkt. Om de zomernacht. De auto was er weer. Hij remde. Een man stapte uit en hees zijn jeans op. "Hee!" zei de man "Waar is hier de Bredestraat?" Hij vouwde een stratenplan open en legde het op de motorkap. We giechelden en keken naar zijn wijsvinger. De tweede man stapte uit. Hij maakte een vreemde beweging met zijn handen. Dat zag ik nog uit mijn ooghoek terwijl ik probeerde een naam op het plan te bekijken. Toen voelde ik de prik. Ik hoorde de korte kreet en wist dat hij uit mijn mond ontsnapte. Maar dat was het laatste dat ik wist. Zo begint het verhaal van twee ontvoerde meisjes. De sekssekte, de ouders voor
