Wat is er sinds 1982, toen de eerste aidspatiënt in Nederland opdook, ondernomen om homo´s voor aids te behoeden? Wat is er in de afgelopen decennia op touw gezet om de seks zo veilig mogelijk te houden voor homo´s? Wat waren de successen? Waar ging het fout en waarom? En hoe moet het verder, nu de onveilige seks weer toeneemt en het aantal hiv-besmettingen stijgt?Er is reden tot ongerustheid schrijft Tim Dekkers. Hij pleit in dit boek voor een minder softe aanpak van onveilig vrijgedrag onder homo´s. De aidsvoorlichting moet meer de confrontatie zoeken en zich minder terughoudend opstellen dan in het verleden. En homo´s meer met de neus op de feiten drukken dat leven met hiv bepaald geen pretje is, ondanks de medicijnen.Hiv-preventiemedewerkers zijn te bang voor discriminatie en stigmatisering. In het verleden was die angst gegrond, maar intussen is de homo-emancipatie in Nederland volgens Dekkers ver genoeg gevorderd voor een andere benadering. Tussen wil en daad gaapt met name
