Ynienen is dêr ub kûd. It liket oft de loft trillet. Fluch giet Jelmer stean en sjocht nei de see. In hege golf spat stikken op de klippen foar de grot. Hy beslút om werom te gaan. Healwei de helling bliuwt er stean en harket. In hege frouljusstim sjongt in sêfte meldij. As er hast op it paad stiet, is 't krekt oft er de echo heart. Hy sjocht om. Neat. Mar dan bringt de wyn in raffeltsje muzyk mei. Nochris sjocher er om. Der is neat. It hert slacht him tsjin de ribbekast oan. Hy begjint te draven.
