Het is de laatste magistrale zet van Joe, als hij weet dat hij ten dode is opgeschreven: met zijn zoon Woelie op reis gaan. Om elkaar te leren kennen. Om Woelie op eigen benen te zetten. Om afscheid te nemen. Maanden later schrijft Woelie hun verhaal op. Zoekend naar het juiste begin spreekt hij de lezer direct aan en zuigt hem zijn ontroerende verhaal in. Woelie zat al maanden thuis toen zijn vader ziek werd. Omdat dat makkelijker was dan naar school gaan, waar hij voor de zoveelste keer iets uit te leggen had. Jaren eerder werd zijn moeder in een inrichting opgenomen, en sinds die tijd runt hij samen met zijn pa Joe een typisch mannenhuishouden, waarin meer wordt gezwegen dan gepraat. Thuis staart Woelie hele dagen naar een dvd met treinreizen door Europa en houdt de rest van de wereld buiten de deur. Alleen zo kan hij zich staande houden. Tot het noodlot toeslaat. Tijdens een laatste onvergetelijke Rail Away-tour door Europa wordt de verbondenheid van Woelie en Joe steeds groter.
