Mijn onderdanen hielden van me. Oorlog was er niet. Kortom, we waren een gelukkig volk. Maar helaas, ik was te verzot op wijn... En nu gebeurde het eens dat wijnoogst niets opleverde. Tot overmaat van ramp werd mijn hele voorraad azijn. Geen druppel wijn meer op het kasteel. Nu moest ik water drinken. Ik werd zuur, prikkelbaar, knorrig! Tot ik op een dag, toen ik bij één van de bronnen stond, een stem achter me hoorde. Dat was Sara, de oude toverheks.
