Over rouwverwerking zijn al veel boeken verschenen. Dit boekje onderscheidt zich daar duidelijk van: het laat onder meer zien dat jongeren anders rouwen dan volwassenen.Het is het eigen verslag van een meisje dat als ze 12 jaar is, hoort dat haar moeder ziek is; haar ouders informeren haar onvolledig over de ernst van de ziekte (kanker); ze willen zo'n jong kind er niet mee belasten. Dat blijkt - achteraf gezien - een onjuiste inschatting.Als Karin 14 jaar is, overlijdt haar moeder terwijl Karin op school zit; ze heeft geen afscheid van haar moeder kunnen nemen. Daarna probeert ze haar vader zo goed mogelijk te troosten en samen met hem het huishouden te doen. Ze vertelt in dit boekje over de reacties in de familie, op school, van vriendinnen. Maar intussen heeft ze grote moeite om te rouwen: ze weet niet hoe ze het verlies van haar moeder moet rijmen met schoolfeestjes, vriendjes en met 'volwassen worden'.Een paar Jaar daarna zoekt ze contact met een psycholoog, en schrijft brieven
