Uit de algemene indruk die iemand op ons maakt, zijn wij gewend conclusies te trekken omtrent zijn karakter. Vooral de impressie van gezicht en handen speelt hierbij een grote rol. ‘Die man heeft een ongunstig gezicht, ik zou hem niet graag alleen in het donker tegenkomen’, ‘hij heeft typisch de handen van een kunstenaar’ zijn dagelijkse gezegden.Het is dan ook geen wonder, dat reeds in de Oudheid de bestudering van gezicht en handen een grote rol speelde bij de beoordeling van iemands karakter. Dat de chiromancie of handlijnkunde altijd zo populair is geweest en nog is komt waarschijnlijk door het feit, dat de hand, ‘als het meest praatzieke deel van de mens’, ons direct aanspreekt en fascineert.Mannen als Plato, Aristoteles, Julius Caesar, Augustus en later Paracelsus, Robert Fludd en Nostradamus, waren allen beoefenaren van de handlijnkunde. Na een onvermijdelijke terugval in populariteit tengevolge van het materiële intellectualisme van de ‘Aufklarung’, komt
