Het gezegde 'de waarheid hoort men uit een kindermond' gaat lang niet altijd op. Neem Henriella, die haar kans schoon ziet om de overlijdensadvertentie van haar moeder in de krant te plaatsen, wanneer deze voor enige tijd buitenshuis wordt verpleegd. Een merkwaardig idee, en behoorlijk macaber ook voor een meisje uit een modelgezin waarin altijd alles koek en ei was, met ouders die dol waren op haar en op elkaar. Maar waarom probeert Henriella haar moeders verleden te reconstrueren? Waar is haar vader trouwens? En wat hebben die gruwelijke spelletjes te betekenen die ze met haar poppen speelt? Stukje bij beetje brokkelt het beeld van het ideale gezin af en komt de vale alledaagse werkelijkheid te voorschijn waarin de volwassenen, gevangen in hun egoïsme, nooit iets van harte geven, en het kind zich uit alle macht vastklampt aan haar illusies. Dit boek is zowel een geestig als een wanhopig boek dat steeds de juiste toon treft.
