Het is een wereldbekende foto geworden: het smalle kindergezichtje dat in Kamp Westerbork vanuit een trein nog even tussen de deuren doorgluurt voordat deze gesloten worden. Voor een reis met een voor het kind onbekende, maar wel als definitief bedoelde bestemming. Eveneens op het netvlies van miljoenen vastgelegd, is het kleine jongetje met zijn grote pet op, staande met de armen omhoog voor een geweer in de aanslag. Deze overbekende beelden zijn een symbool geworden van de jodenvervolging door de nazi's. Daarmee werd de identiteit van die kinderen weggedrukt. Er is dan ook nooit veel aandacht geweest voor kinderen in oorlogstijd. De oorlog bleef de oorlog van de ouders. In het tweede Westerbork Cahier staan de kinderen centraal. De overgeleverde verhalen, tekeningen, brieven en dagboeken geven inzicht in hun ervaringen. Getracht is die uitingen van hun ervaringen een plaats te geven in dit Cahier. Op deze wijze krijgen de kinderen hun identiteit terug en het onbekende meisje tussen
