Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden jonge kinderen uit gebombardeerde steden en dorpen langs de Belgische frontlinie jarenlang door onderwijzers en nonnen in `noodkoloniën opgevangen. De hele oorlog zijn er treintransporten naar zulke koloniën geweest, in het begin vooral naar Frankrijk en Engeland, later ook naar Zwitserland. Op die manier werden meer dan tienduizend kinderen uit West-Vlaanderen geëvacueerd. Anna Vandewalle, de grootmoeder van Anne Provoost, was een koloniekind. Toen de Duitsers in april 1915 vlakbij haar huis gifgas begonnen te gebruiken werd ze samen met haar zusjes op de trein naar Parijs gezet. Het boerenmeisje dacht dat ze een paar weken in de lichtstad zouden verblijven. Maar de oorlog duurde langer dan ze had verwacht
