Op 62-jarige leeftijd ontdekte Nobelprijswinnaar Isaac Bashevis Singer ineens (en tot zijn eigen niet geringe verbazing) dat het een genot was verhalen aan kinderen te vertellen. 'Vroeger dacht ik dat ik nooit voor kinderen zou kunnen schrijven,' noteert Singer in het voorwoord van zijn "Kinderverhalen". Ten onrechte ging ik altijd van de veronderstelling uit dat zij die voor kinderen schrijven geen echte schrijvers zijn. Zijn eigen kinderverhalen vormen het beste bewijs voor de onjuistheid van die veronderstelling. Singer is een geboren verteller. Dat bleek al uit de verhalen en de romans die hij voor volwassenen heeft geschreven, en dat blijkt ook uit deze kinderverhalen. Al vertellend verzamelde hij op latere leeftijd een schare kinderen om zich heen die in trance bijeenzaten en naar de Jiddische verhalen uit de onuitputtelijke bron van zijn jeugd luisterden. De verhalen die Singer zo uit zijn eigen geheugen opdiepte en die hij aanvulde met zijn eigen fantasieën, heeft hij kort
