Wiesje de Lange ondernam met haar zoon Daniël een speurtocht naar de plaatsen vanwaar haar familie in de Tweede Wereldoorlog is weggevoerd. Op aandringen van Daniël, waarover Wiesje schrijft: 'Mijn moederlijk plichtsgevoel won het van mijn burgervrees om een eerste generatie Isreali te besmetten met het oude diaspora-virus.' Ze bezochten samen veel Nederlandse plaatsen, en elke plaats werd vastgelegd, samen met Wiesje herinneringen. Waaronder Rijssen. Daniël filmde en Wiesje sprak.
