Een belangrijk knelpunt in het functioneren van de arbeidsmarkt betreft de kansenongelijkheid. Voor sommige groepen werkzoekenden, zoals migranten, is de kans op betaald werk naar verhouding klein. Het tot dusver gevoerde arbeidsmarktbeleid lijkt niet erg succesvol bij het terugdringen van deze ongelijkheid. Noch maatregelen gericht op het flexibiliseren van de arbeidsmarkt, noch maatregelen gericht op het verhogen van het kwalificatieniveau van de werkzoekenden lijken die ongelijkheid te verminderen. Tegen deze achtergrond verdienen experimenten met nieuwe bemiddelingmethoden speciale aandacht. Die methoden worden vaak aangeduid met de term 'trajectbemiddeling'. Om meer inzicht te krijgen in de praktijk van trajectbemiddeling, zijn gedurende anderhalf jaar veertig allochtone werkzoekenden gevolgd vanaf het moment van de intake. Op basis van interviews met alle direct betrokkenen (werkzoekende, bemiddelaar, toeleider, opleidingsfunctionaris en werkgever) is onderzocht welke factoren
