Het liefst kruipt Miro in de kast. Daar is het doosje met acht brieven van omama. Miro leest ze steeds bij een zaklamp. Nu is het pikdonker in de kast. Als hij lang kijkt, komen de kleuren. En dan ineens is omama er. "Kom," zegt ze, "ik heb een verrassing.." Een tijd later wordt hij beetgepakt. Het is mama. "Waarom zit je weer in de kast? Je had beloofd dat je dat niet meer zou doen." Miro zegt niets. Mama kan toch nooit zijn geheim ontdekken!
