In deze poëzie lijken continuïteit en contiguïteit, leven en nabijheid bijeen te horen. Het aftasten van die nabijheid met de precisie van een valk is wat deze poëzie zo adembenemend maakt.Licht dient getemperd, kijken mag onder voorbehoud. Aanraken kan stukmaken, te veellicht kan ook stukmaken en hun bazige oog ontmoet niets dan weerzin. Een handwarme wereld, eentje die je nauwelijks kunt voelen, is het ideaal.Dit maakt het werk van Oerlemans tot een klassiek oeuvre.
