In de nacht in het donker, duizelig stil, wilde ik roepen. En schreef m een mens. Om licht van de maan. In de hitte, In het witte licht van de zomer, wilde ik schreeuwen. En schreef Om een schaduw, een schuilplaats. Van woorden suisde mijn hoofd, mijn hart bonsde je namenwaar was je gebleven, waarheen gegaan? Om je stem stamelde ik: een woning, een stille beschutting. In zinnen roep ik de woorden niet langer. In woorden schrijf ik niet meer om je naam. Ik schrijf dat ik leven zal bij één die zei: Kom maar, kom jij nu maar zonder je woorden bij mij.
