Kraanstaren bespreekt de mens. De mens als soort, de mens in relatie tot de ander en de mens als eenling. Van symbiotische vraagstukken tot verwaterde vriendschappen en van dubieuze personen tot verlaten uitzichten; alles passeert de revue in een zorgvuldig geschapen wereld, opgebouwd uit de ritmische, heldere taal die Irene Wiersma eigen is. Kraanstaren plaatst zonder schroom de macabere werkelijkheid naast de meest frivole. Scherpzinnige overpeinzingen worden afgewisseld met levendige fantasieën over het leven, de liefde en de dood. Irene Wiersma (Groningen, 1985) maakt dingen in de categorieën woord, klank en beeld.
