Ver weg in Europa bestaat uit een serie liefdesverhalen tegen de achtergrond van het verdwijnen van het traditionele leven in een bergdorp. Berger toont zich daarbij een indrukwekkende notulist van de dood van een boerencultuur en vertelt zijn verhalen in een krachtige, beeldende taal. Hoewel alle verhalen een melancholische sfeer ademen, worden ze nergens sentimenteel en getuigen ze van Bergers compassie met zijn hoofdpersonen die onder vaak harde omstandigheden proberen te overleven. John Berger ziet zichzelf vooral als verteller van verhalen. Volgens Berger begint vertellen niet met het bedenken van een verhaal, maar met het luisteren ernaar. De verhalen uit Ver weg in Europa zijn dan ook geen beschouwingen van een buitenstaander, maar komen voort uit de gemeenschap waar hij als verteller deel van uitmaakt. Betweterij, moralisme en voorhoededenken is hem daarbij vreemd, als verteller is hij slechts degene die ervaringen doorgeeft. Dat doet hij in uitermate krachtige beeldende
