* Van de dichter van Gedane wit * Ieder exemplaar is door manuele ingreep uniek Kwijtschrift. In de term zit economie, karigheid. Ook in deze vierde bundel van Bart Janssen wordt inderdaad weer zuinig omgesprongen met de middelen. Nee, het mag niet ietsje meer zijn. Het moet er juist zijn en precies: het ene ‘ontdane’ woord op de ene juiste plaats. Het woord dat niet toevoegt, maar wegneemt. Zoals een kwijtschrift (economische) realiteit ongedaan maakt, willen de verzen opheffen. Niet om etherisch te worden, zich boven de werkelijkheid te verheffen, maar om het motief - of het nu om Garcia Lorca, een pauw, de liefde, een kat, het zelfportret, leeggoed, de tijd of de dood gaat - in zijn kale staat te tonen. Het (kwijt)schrift ontdoet het motief van de franjes, maar raakt ook letterlijk zichzelf kwijt in de transformaties van Geert Nys en Raf Dotremont. Deze beeldende kunstenaars deden een ingreep op de kaft en in de bundel (manueel). Dat maakt ieder exemplaar van
