Met een ongekende onnadrukkelijkheid beschrijft Durlacher de verschrikkingen die hij in de jaren rond de Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt: zijn kinderjaren in Duitsland, omringd door het opkomende antisemitisme; de eerste jaren van de Duitse bezetting van Nederland; zijn deportatie en het leven in het concentratiekamp; de kille ontvangst bij zijn terugkeer na de bevrijding. Zijn oeuvre vormt een monument aan hen die het niet overleefden, en een knap gestileerde en aangrijpende speurtocht naar de uitwerking van trauma op identiteit. In deze bundel zijn verhalen uit de bundels 'Strepen aan de hemel', 'Drenkeling', 'Quarantaine' en 'Niet verstaan' samengebracht.
