De cirkel is rond. Jaren terug, in 2007, publiceerde ik De Flandriens over het wielrennen in Vlaanderen. Het is een boek waarin veel mythes onderuit worden gehaald. Ik zal niet zeggen dat het allemaal leugens zijn, maar veel van wat er over het wielerverleden wordt beweerd is ver bezijden de waarheid. Langzaam verplaatste zich mijn belangstelling. Voor mij werd wielrennen een vorm van fictie Ik schreef daarover in Het feest van list en bedrog. De consequentie die ik eruit trok was dat schrijven over wielrennen ook zelf niet per se gebaseerd moet zijn op waarheid en feiten. Mijn verhalen werden dan ook meer en meer een vorm van fictie. Er zat niets anders op dan de oude mythes te vervangen door nieuwe. In dit boek, Land van wielrenners, schrijf ik opnieuw over Vlaanderen. Een boek dat in essentie hetzelfde onderwerp behandelt als mijn debuut is, alleen anders opgevat, het eindresultaat van een jarenlange zoektocht.
