Tsjaad heeft sinds de onafhankelijkheid nog maar weinig vooruitgang geboekt. Van de 177 landen op de Human Development Index van de VN was Tsjaad nummer 170 in 2008. Het land gaat gebukt onder elkaar opvolgende regimes, die met hulp van het leger de bevolking onderdrukken en misbruiken. Democratie heeft Tsjaad nauwelijks gekend. Oude vormen van besluitvorming en gezag zijn geërodeerd; sinds de Darfur-crisis in het naburige Sudan is ook in Tsjaad de onveiligheid sterk toegenomen. De kloof tussen 'noord' en 'zuid' – islamitisch versus christelijk, veehouders versus landbouwers – wordt steeds groter. In economisch opzicht zou de oliewinning voor een uitweg uit de armoede kunnen zorgen, maar vooralsnog blijft het geld steken bij een handjevol machthebbers. Met ruim honderd etnische groepen kent Tsjaad een grote rijkdom aan culturele tradities, taal en muziek. In de hele moeizame verhouding tussen noord en zuid is het hoopgevend dat de meeste Tsjadiërs wars zijn van religieus
