Kahlil Gibran (1883-1931) had al in 1914 tegenover zijn vriendin en beschermvrouwe Mary Haskell gezinspeeld op een door hem in het Arabisch geschreven gedicht over de bijbelse figuur Lazarus. Uit een dagboekaantekening van Mary uit 1926 blijkt dat Gibran dat gedicht intussen had omgewerkt tot een toneelstuk in het Engels, 'Lazarus and his Beloved', dat hij zelf aan haar voorlas tijdens een bezoek van haar aan zijn studio.Deze eenakter werd in 1929 ter ere van Gibrans zesenveertigste verjaardag in aanwezigheid van de dichter in besloten kring voorgelezen. Hierna bleef het stuk verder onopgemerkt tot Gibrans neef, petekind en naamgenoot, het ruim veertig jaar later ontdekte in zijn ooms nalatenschap, die door diens zuster Marianna aan hem was overgedragen.
