Ze hebben je lichaam weggedragen, mannen in het zwart, maar voor mij was het een kist niet jij die ze wegdroegen, nee jij zit daar nog en zegt: "Ga maar even mee dat hoort zo, ik wacht hier wel op je." Ik ben meegegaan en hoorde wat ze allemaal zeiden, de dominee, die had het over het einde en begin van een reis, ik weet niet wat hij er mee bedoelde, maar het ging wel over jou. Je jongste broer en je oom Wim, je collega, je weet wel die altijd het woord voert, en...., ach ik ben hun namen vergeten. Allemaal lieve woorden, dezelfde woorden als bij de begrafenis van Karel, de broer van je vader. En ze wensten mij sterkte, gek hè, ze weten zeker niet dat je er nog bent en ik zeg dat ook maar niet, want ze zullen me niet geloven denk ik... Kom ik zet even thee voor ons...
