Minoes en Suus komen er op een vervelende manier achter dat de Alzheimer van hun moeder Margje zo gevorderd is, dat zij niet meer zelfstandig kan wonen. Zij vinden een plek voor haar in het verzorgingshuis. Margje worstelt met de beslissing van haar kinderen. Zij weet dat het niet anders kan, maar kan moeilijk afstand doen van haar geliefde flatje waar zij jaren heeft gewoond met haar echtgenoot. Margje is bang voor wat er komen gaat en mist haar echtgenoot die jaren geleden overleden is enorm. Vaak vergeet ze dat haar rots in de branding er niet meer is. Elke keer komt het verdriet van verlies weer terug. Margje denkt vaak terug aan haar verleden. Tijdens de oorlog is zij zo veel verloren.
