'In Mae Sot werden we opgevangen. Onze namen werden opgeschreven en met een pick-uptruck zijn we hierheen gebracht', vertelt Saw Po Poh. 'Zo zijn de meeste mensen hier gekomen', zegt juf. 'U ook?' vraagt Saw Po Poh. Juf schudt langzaam haar hoofd. 'Ik ben hier geboren. Ik heb de wereld buiten het kamp nog nooit gezien.' Saw Po Poh is samen met zijn ouders en broertje en zusje vanuit Birma naar Thailand gevlucht. Soldaten hebben hun dorp in Birma verwoest. Nu wonen ze samen met andere mensen in een vluchtelingenkamp. Saw Po Poh gaat daar naar school en zijn vader vindt er werk. Maar het leven in het kamp is heel anders dan ze gewend waren. Het huis is veel kleiner, er is minder eten en Saw Po Poh moet altijd water halen. Niemand weet hoe lang ze in het kamp moeten blijven. De vader van Saw Po Poh wordt steeds stiller. Zullen ze in de toekomst naar Birma terug kunnen? Of gaan ze # net als de oude vrouw Christina Deh # misschien ooit naar Amerika, om daar een nieuw leven te beginnen?
