'Toen hij even later, achter het glas van de bikinimeisjeskamer, had plaatsgenomen op een houten krukje en ongedwongen met het bikinimeisje van gedachten had gewisseld over de meest recente inzichten op liet terrein van de hedendaagse heraldiek, volgde hij nauwlettend de voorbijgangers die, zo te zien, ontspannen maar met glurende blik langs het raam slenterden. Na een uur had hij de Ander nog steeds niet voorbij zien komen. Zandsteen wierp een blik op zijn digitale polsklokje en zei: "Ik moet weer eens op huis aan." Hij stond op en vroeg: "Kussen was er niet bij, hè?" Het bikinimeisje schudde haar hoofd en hield de glazen winkeldeur voor hem open.'Hugo Zandsteen heeft er alles voor over om de Ander te ontmoeten. Hij bekwaamt zich in het houden van gesprekken, volgt een cursus glimlachen en bezoekt zelfs bikinimeisjes. Maar de tijd dringt.Een lichaam in de lente is, na Paso doble in de herfst, opnieuw een roman over de gevoelige, naar liefde hunkerende, antiheld Hugo Zandsteen. Zijn
