In dit boek laat de schrijfster Anna Dekker-Koopman (1948) zien hoe belangrijk het voor haar was om de teken-taal ter beschikking te hebben om haar trauma's te kunnen verwerken. Pas toen ze via tekeningen 'tekens' gaf aan haar behandelaars, kon deze taal voor haar gaan spreken over datgene waar ze zelf geen woorden voor had. Het bleek een prachtig expressie-, diagnose- en communicatiemiddel te zijn en werkte daardoor zeer effectief. Zo kon haar scheefgroei in haar totale wezen zichtbaar worden en haar lichaam genezen van invaliditeit. Daardoor kon zij uit de slachtofferrol komen en haar eigen persoonlijkheid en talenten ontdekken en uitdragen. Deze 'taal' fascineerde haar dermate dat ze zich via de 4,5 jarige Hbo-Opleiding Genezend Tekenen heeft bekwaamd in het leren lezen van tekeningen en om er als docente en therapeute mee werkzaam te zijn. In haar jarenlange praktijkervaring (18 jaar) nam de passie voor deze 'taal' nog meer toe en dook zij dieper in deze materie om de herkomst
