Het licht stelt de wet (lux sed lex): Van de dingen die een dichter boeien en die hij naar zijn hand tracht te zetten. Het leven zoals het zich voordoet en het dan grijpen, heel eventjes koesteren en weer weggeven. In zorgvuldig gewogen woorden, vertolkers op een toneel van taal, gedachten in zinnen gegoten, gedicht. En dit dan bundelen opdat er nog wat tastbaars blijft: laat ons een spoor achterlaten.
