Als je aan vrienden en bekenden vertelt bezig te zijn met een reisgids over de Loirestreek, kun je rekenen op belangstellende reacties. Sprookjeskastelen nemen een prominente plaats in op het vakantieverlanglijstje. Maar meestal komt na een aantal enthousiast gestelde vragen een aarzeling in de stem van de vragensteller. Enigszins gegeneerd klinkt het dan: 'Gaan al die châteaus op den duur niet vervelen?''Nee, nee!' roep ik dan steevast, hoewel ik mij eerlijk gezegd best kan voorstellen dat mensen die angst voelen. Op een reis langs de Loire en haar zijarmen word je in hoog tempo geconfronteerd met het ene na het andere architectonische hoogstandje. Nog nauwelijks bekomen van een gaaf renaissanceslot, word je alweer overdonderd door een robuust middeleeuws bolwerk. En dat kan de hele dag doorgaan, met het gevaar dat je het op een gegeven moment wel voor gezien houdt. Maar zo verging het mij niet. Behalve dat er iedere keer weer andere aspecten of elementen de moeite waard waren, is
