In de nacht van maandag 8 op dinsdag 9 september 2003 trekt een onbekende man de 20-jarige Sonja van haar fiets. Onder bedreiging van een steekwapen verkracht hij haar meerdere malen. Ze leefde een leven in vrijheid, met de warmte van een liefdevol gezin in een dorp op de Veluwe. Tot die stille nacht. Een donkere gedaante sneed het elastiekje, dat haar blonde haren samenbond, kapot. Alles wat overbleef, was angst. Sonja schrijft open en eerlijk over alles wat er in de jaren daarna op haar afkwam. Een pijnlijk palet van steun en vernedering, rompslomp en triomf, angst en verlossing, wanhoop en uithoudingsvermogen. Ontroerend zijn de mailwisselingen en ontmoetingen die Sonja met de ex-partner van de dader heeft; een vrouw die geen slachtoffer mag zijn. Sonja wil laten zien hoe zeer een ernstig geweldsdelict ingrijpt in het leven. Maar bovenal wil ze vertellen hoe zij zichzelf weer hervond.
