Een aangrijpend en ontroerend verhaal over het verdriet van een dromerige jongen voor wie de wereld te groot geworden is. "De zon scheen, zijn vader zong een liedje van de Beatles, vogels schoten weg voor hun wielen, Lucas voelde zich gelukkig. Het liefst was hij nooit aangekomen in het dorp en altijd doorgefietst met zijn zingende vader naast zich."Lucas loopt door de sneeuw. Hij wil het liefst weg, en nooit meer terugkomen. Of de tijd terugdraaien naar de zomer, toen alles nog goed was. Nu is zijn vader dood. Zijn vriendinnetje wil hij niet meer zien. De sneeuw maakt de wereld echter weer nieuw, waardoor Lucas anders gaat denken over alles wat er gebeurd is.Een ekster, een gewonde haas, liggen in het hoge gras, kersen en chocolade. Als een impressionistisch schilder schetst Meinderts zijn beelden, fragmenten uit Lucas' leven. Het totaalbeeld is indringend en tegelijkertijd opbeurend.Invoelbaar, lichtvoetig. Meinderts weet als geen ander een stem te geven aan de verschillende
