Nooit gelegde kippeneieren, de damp van kokende mosselen en linzen op een krant. Vanuit een oude keuken met uitzicht op een blinde muur stapt de lezer de voedselkringloop binnen. Een route via vele vervoermiddelen en met een groot aantal nooit eerder benutte stopplaatsen. De blikafstand is zelden langer dan een halve pagina constant. Ook de lamspoot, die gedurende geruime tijd een hoofdrol lijkt te mogen vervullen, moet zonder excuses aangeboden te krijgen regelmatig opzij stappen voor nuttige informatie over verliefde vijgen, zondige zalm of poëtisch paardenvlees. De ingrediënten die de dagelijkse maaltijd bevolken lijken een eigen stem gekregen te hebben, waruit zowel bede om mededogen als doortrapte eigenwaan opklinkt. De lezer is de baas over kruis of munt. Aan hem de keuze er zijn gulzige wreedheid of zijn naïeve deernis op los te laten. Hoewel ze allerminst een kookboek vormen staan de pagina's vol met aanwijzingen die definitief ingrijpen in alles wat maar verteerbaar is
