Een jarenlang eenzaam opgesloten gevangene in het Leeuwarder tuchtghuis had twee duiven, die door een kapot raampje in- en uitvlogen. In Groningen raakte een gevangene zo gehecht aan een paar vliegen in zijn cel dat hij verstijfde van schrik toen een bezoeker ze argeloos van zich afsloeg. Het zijn passages als deze die De macht van het lijden - Twee eeuwen gevangenisstraf in Nederland levendig maken als een roman en de lezer weten te betrekken bij het gevangenisleven en de publieke discussie over misdaad en straf. In de loop van dit boek groeien gevangenen langzaam uit van machteloze gekerkerden tot mondige gedetineerden met rechten. De lezer raakt even nieuwsgierig naar de psychise effecten van jarenlange eenzame opsluiting of de afschaffing van lijfstraffen als de deskundigen en politici die er decennia lang felle discussies over voerden. En aan het slot zit de lezer net zo klem tussen begrip voor gevangenen en medelijden met slachtoffers van criminaliteit als de gevangenishervormers
