Levensbeëindiging onder welke noemer dan ook houdt de Nederlandse samenleving al tientallen jaren bezig en het buitenland al jaren in de ban: wat doet men daar in Nederland nu wel of niet? Toen ik in 1981 Een gewenste dood: euthanasie als moreel en godsdienstig probleem schreef, waren er mensen - optimisten, zeg je vandaag - die het boek als een achterhoedegevecht inschatten, de discussie was eigenlijk al afgelopen. Niet dus, dat is wel gebleken. Het had voor mij dus zin om aan de meningsvorming te blijven deelnemen, toen het boek aan een nieuwe druk toe was. Mijn oorspronkelijke bedoeling was om daartoe de tekst (ze stamde tenslotte uit 1981) te voorzien van een 'upgrading'. Dat zou dan een herziene, vierde druk van 'Een gewenste dood' worden. Maar het is anders gelopen. Al werkende aan het project zag ik de onmogelijkheid van die poging in, de tekst wilde niet worden wat ze moest zijn en ik zelf voelde mij ongelukkiger worden naarmate ik er meer in streepte en schrapte. Ik ben dus
