Vader, moeder, kindervragen, jeugdportretten, afscheidsfeesten, stadsgezichten, vrienden, alleenzijn, alcohol en God en geld, een vrouw en het gedroomde boek: wie of wat hier ook wordt opgeroepen, altijd zijn de gedichten van Leonard Nolens meerstemmige vormen van denken, beeldende wijzen van handelen, noodzakelijke middelen van bestaan, kortom compacte manieren van leven. Elk gedicht is een gedraging, elke cyclus is een hecht maar explosief gedragspatroon.Vorm of vent, ze zijn niet uit elkaar te houden. Beide behelzen elkaar in een beurtelings bedaard en vurig, twijfelend en zelfverzekerd ritme. Het gezaghebbende tijdschrift Modern Poetry in Translation 1998 (King's College, Londen) noemde Nolens "the most authentic and uncompromising poetic voice writing in Dutch at the moment". Stefan Hertmans in De Morgen: "Dat is de dieper liggende, grote intelligentie in Nolens' poëzie: zij verstopt zich soms achter schijnbaar achteloze vormen, maar dat maakt haar juist zo sterk en
